Van woestijnklimaat naar besneeuwe bergtoppen
Door: Nicole
Blijf op de hoogte en volg Nicole
18 Mei 2014 | Canada, Revelstoke
Zaterdagavond in Revelstoke: drie oude mannen in de lokale pub en de rest van de stad lijkt zich te verschuilen in huis.. Het is nog niet zo lang geleden sinds mijn vorige verslag, maar deze avond leent zich ervoor, dus vandaar.
Daar waar ik mijn vorige verslag eindigde met het feit dat ik nog geen Nederlandse reiziger ontmoet heb, ontmoet ik die avond Hugo uit Alkmaar. De overschakeling naar Nederlands was wennen, maar gelukkig duurde dit niet al te lang. De Okanagan Valley staat bekend om haar wijngaarden, fruitplantages en woestijnklimaat, dus de volgende dag besluiten Hugo en ik samen naar een wijngaard te gaan, om daar een wijn tour plus proeverij te doen. Een interessante ervaring, dat wijnproeven. We lopen nog wat aan de andere kant van het meer en naar een paar uur gaan we terug naar het hostel. Die avond gaan er een aantal mensen van het hostel uit en ik besluit mee te gaan. Een prima avond, maar naar een paar uur heb ik het wel gezien en loop ik terug naar huis.
De volgende dag besluit ik naar Knox Mountain te gaan en dit geeft prachtige uitzichten over de stad en het meer. Tijdens de wandeling omhoog hoor ik een inmiddels bekend geluid voor mij: ook broek nummer drie scheurt.. Gelukkig heb ik in Vancouver twee nieuwe broeken gekocht, dus ik kan nog even vooruit. De volgende dag lift ik samen met Hugo naar Penticton, een plaatsje wat zuidelijker in de vallei. Wanneer we na een tijdje niet opgepikt wordt, biedt een politieman ons aan een aantal kilometer verder af te zetten. Met onze tassen achterin niet in staat om onze gordels te dragen, voelt dat toch niet helemaal goed in een politiewagen. Maar de vriendelijke man zegt er niks van en brengt ons voorbij de kruising, zodat alle auto’s de juiste richting op gaan. De volgende persoon die ons oppikt noemt zichzelf ‘een roekeloze rijder’ en deze titel maakt hij dan ook meer dan waar. Met 160 km per uur over de snelweg, zigzaggend door het verkeer, houd ik een aantal momenten mijn hart vast, maar binnen no time zijn we op plaats van bestemming. De rest van de dag lopen we door de stad en langs het strand en eten we samen. De volgende dag besluit ik besluit ik te gaan hiken en hierbij merk ik opnieuw hoe anders de vallei is van de rest. De route loopt over de rotsen langs het meer en door fruitplantages. Wanneer na 5 km erachter kom dat de trail oneindig lang is, besluit ik naar een klein strandje te lopen. Hier eenmaal aangekomen geniet ik van het uitzicht. Niet veel later loopt een man voorbij en maakt een praatje. ‘I see you dicovered our nude beach..’ Oeps. Wanneer ik in de verte kijk, zie ik inderdaad een aantal mensen lopen die naakt lijken te zijn. De vriendelijke man biedt mij een lift aan terug naar de stad en halverwege zet hij mij af bij een provinciaal park, waar ik de berg op klim om opnieuw van het uitzicht te genieten. Wanneer ik terug kom, koken Hugo en ik samen, kaarten wat en sluiten zo onze dag af.
De volgende dag huur ik een fiets en fiets ik naar de andere kant van het meer. 20 km is prima te doen, maar met 28 graden heuvel op (en af) is deze tocht toch best pittig. Met links bergen en rechts het meer, is de route echter prachtig. Aangekomen bij het dorpje beloon ik mijzelf met ik kan wel zeggen het lekkerste ijs wat ik ooit gehad heb en een dutje in het park. Deze wordt op een onaangename manier verstoord, want ik voel iets in mijn gezicht wat geen wind is. Wanneer ik zie wat het is weet ik niet hoe snel ik weg moet wezen, want er likt een hond (!!) in mijn gezicht. Voor iedereen die dit niet weet: ik ben geen groot fan en dat is licht uitgedrukt. Ik ben hierdoor wel meteen wakker en fiets via de andere kant terug naar de stad. Wanneer ik bijna bij de stad ben, fiets ik over iets langwerpigs. Wanneer ik terug ga om te kijken wat het is, blijk ik over een slang gereden te zijn, bizar.. Terug in het hostel praten Hugo en ik wat over onze dag en eten samen. De volgende dag gaat Hugo verder richting Vancouver, ik besluit nog een dagje van het weer hier te genieten. Ik rust een dagje uit en beloon mezelf met een dagje winkelen en strand. Ik besluit een duik te nemen in het meer en dit blijkt niet een van mijn slimste keuzes geweest te zijn. Het is ijskoud en de volgende dag merk ik dat mijn verkoudheid die al aanwezig was flink verergerd is. Die nacht slaap ik dan ook slecht en wanneer ik rond 3 uur goed nieuws van thuis lees (Yvonne, kanjer! ) besluit ik om 4 uur op te staan. Ik ontbijt rustig en rond 5 uur loop ik naar buiten voor de zonsopgang. Zelfs nu, wanneer er niemand op de weg is, stopt die enkele auto nog voor het stopbord.. Om 6 uur pak ik de bus en verlaat ik de prachtige Okanagan Valley om naar ‘de poort tot de Rocky Mountains’ te gaan, genaamd Revelstoke. Een klein dorpje welke aan het begin van de bergen ligt, waar ik twee dagen hike en rondloop door de stad. De omgeving is hier al prachtig en de bergen indrukwekkend. Zoals ik eerder al aangaf is er echter weinig leven, ik ben dan ook de enige in het hostel. Het voelt als de stilte voor de storm, maar dan wel zo een waar alle gewassen naar lange droogte aan toe zijn. Morgen vertrek ik eindelijk naar de Rocky Mountains en daar kijk ik dan ook enorm naar uit!
Daar waar ik mijn vorige verslag eindigde met het feit dat ik nog geen Nederlandse reiziger ontmoet heb, ontmoet ik die avond Hugo uit Alkmaar. De overschakeling naar Nederlands was wennen, maar gelukkig duurde dit niet al te lang. De Okanagan Valley staat bekend om haar wijngaarden, fruitplantages en woestijnklimaat, dus de volgende dag besluiten Hugo en ik samen naar een wijngaard te gaan, om daar een wijn tour plus proeverij te doen. Een interessante ervaring, dat wijnproeven. We lopen nog wat aan de andere kant van het meer en naar een paar uur gaan we terug naar het hostel. Die avond gaan er een aantal mensen van het hostel uit en ik besluit mee te gaan. Een prima avond, maar naar een paar uur heb ik het wel gezien en loop ik terug naar huis.
De volgende dag besluit ik naar Knox Mountain te gaan en dit geeft prachtige uitzichten over de stad en het meer. Tijdens de wandeling omhoog hoor ik een inmiddels bekend geluid voor mij: ook broek nummer drie scheurt.. Gelukkig heb ik in Vancouver twee nieuwe broeken gekocht, dus ik kan nog even vooruit. De volgende dag lift ik samen met Hugo naar Penticton, een plaatsje wat zuidelijker in de vallei. Wanneer we na een tijdje niet opgepikt wordt, biedt een politieman ons aan een aantal kilometer verder af te zetten. Met onze tassen achterin niet in staat om onze gordels te dragen, voelt dat toch niet helemaal goed in een politiewagen. Maar de vriendelijke man zegt er niks van en brengt ons voorbij de kruising, zodat alle auto’s de juiste richting op gaan. De volgende persoon die ons oppikt noemt zichzelf ‘een roekeloze rijder’ en deze titel maakt hij dan ook meer dan waar. Met 160 km per uur over de snelweg, zigzaggend door het verkeer, houd ik een aantal momenten mijn hart vast, maar binnen no time zijn we op plaats van bestemming. De rest van de dag lopen we door de stad en langs het strand en eten we samen. De volgende dag besluit ik besluit ik te gaan hiken en hierbij merk ik opnieuw hoe anders de vallei is van de rest. De route loopt over de rotsen langs het meer en door fruitplantages. Wanneer na 5 km erachter kom dat de trail oneindig lang is, besluit ik naar een klein strandje te lopen. Hier eenmaal aangekomen geniet ik van het uitzicht. Niet veel later loopt een man voorbij en maakt een praatje. ‘I see you dicovered our nude beach..’ Oeps. Wanneer ik in de verte kijk, zie ik inderdaad een aantal mensen lopen die naakt lijken te zijn. De vriendelijke man biedt mij een lift aan terug naar de stad en halverwege zet hij mij af bij een provinciaal park, waar ik de berg op klim om opnieuw van het uitzicht te genieten. Wanneer ik terug kom, koken Hugo en ik samen, kaarten wat en sluiten zo onze dag af.
De volgende dag huur ik een fiets en fiets ik naar de andere kant van het meer. 20 km is prima te doen, maar met 28 graden heuvel op (en af) is deze tocht toch best pittig. Met links bergen en rechts het meer, is de route echter prachtig. Aangekomen bij het dorpje beloon ik mijzelf met ik kan wel zeggen het lekkerste ijs wat ik ooit gehad heb en een dutje in het park. Deze wordt op een onaangename manier verstoord, want ik voel iets in mijn gezicht wat geen wind is. Wanneer ik zie wat het is weet ik niet hoe snel ik weg moet wezen, want er likt een hond (!!) in mijn gezicht. Voor iedereen die dit niet weet: ik ben geen groot fan en dat is licht uitgedrukt. Ik ben hierdoor wel meteen wakker en fiets via de andere kant terug naar de stad. Wanneer ik bijna bij de stad ben, fiets ik over iets langwerpigs. Wanneer ik terug ga om te kijken wat het is, blijk ik over een slang gereden te zijn, bizar.. Terug in het hostel praten Hugo en ik wat over onze dag en eten samen. De volgende dag gaat Hugo verder richting Vancouver, ik besluit nog een dagje van het weer hier te genieten. Ik rust een dagje uit en beloon mezelf met een dagje winkelen en strand. Ik besluit een duik te nemen in het meer en dit blijkt niet een van mijn slimste keuzes geweest te zijn. Het is ijskoud en de volgende dag merk ik dat mijn verkoudheid die al aanwezig was flink verergerd is. Die nacht slaap ik dan ook slecht en wanneer ik rond 3 uur goed nieuws van thuis lees (Yvonne, kanjer! ) besluit ik om 4 uur op te staan. Ik ontbijt rustig en rond 5 uur loop ik naar buiten voor de zonsopgang. Zelfs nu, wanneer er niemand op de weg is, stopt die enkele auto nog voor het stopbord.. Om 6 uur pak ik de bus en verlaat ik de prachtige Okanagan Valley om naar ‘de poort tot de Rocky Mountains’ te gaan, genaamd Revelstoke. Een klein dorpje welke aan het begin van de bergen ligt, waar ik twee dagen hike en rondloop door de stad. De omgeving is hier al prachtig en de bergen indrukwekkend. Zoals ik eerder al aangaf is er echter weinig leven, ik ben dan ook de enige in het hostel. Het voelt als de stilte voor de storm, maar dan wel zo een waar alle gewassen naar lange droogte aan toe zijn. Morgen vertrek ik eindelijk naar de Rocky Mountains en daar kijk ik dan ook enorm naar uit!
-
18 Mei 2014 - 09:32
Miranda:
Hè Nicole
Wat heb je weer een paar prachtige foto's gemaakt. En je verslag is ook weer erg leuk om te lezen. En die hond hè.....hahahahahaha. Ik zie je gezicht al helemaal voor me,dat nu net een hond je gezicht moet likken. -
18 Mei 2014 - 09:34
Miranda:
En veel plezier. In de Rocky's......have fun!!!! -
18 Mei 2014 - 10:43
Linda Tiesma:
Wauw Nicole! Wat vet dat je deze reis aan het maken bent in je eentje!! Heel veel plezier. Geniet ervan, het lijkt me er fantastisch mooi.. Liefs Linda TIESMA! -
18 Mei 2014 - 14:52
Opa En Mien :
Hallo Nicole
wel weer een hele belevenis die hond alla maar over een slang gereden ai jakkes
geniet er nog maar van groetjes Opa en Mien -
18 Mei 2014 - 19:34
Lies:
Hoi Nicole, wat een prachtig verslag van je geweldige reis! Mooie foto's , indrukwekkend!!!
Geniet nog met volle teugen, xx -
18 Mei 2014 - 20:03
Lieke:
In je gezicht gelikt door een hond... dat zoiets net jou moet overkomen zeg! Gelukkig lijk je het verder nog steeds super naar je zin te hebben, fijn! Geniet ze en tot snel. -
18 Mei 2014 - 20:12
Moeders:
Ha die Nicole. Misschien word je angst voor een hond nu een beetje minder. Nu toch een hond jou leuk vind. Groetjes -
18 Mei 2014 - 20:15
Tineke:
Hoi Nicole, wat een avonturen ben je aan het beleven!! Super. Geniet ze nog
-
22 Mei 2014 - 16:41
Joke:
Ik wist niet dat je angst had voor honden .Ik heb je verslag weer met erg veel plezier gelezen ik zal ze gaan missen als je weer thuis bent maar daar denk je nog maar niet aan ,veel plezier bij de Rocky,s Ik wacht weer met spanning af naar het volgende verslag gr joke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
